سری کتب فناوری های آینده در معماری و شهرسازی/شماره4/معماری بیومرفیک، معماری فراکتالBiomorphic Architecture Fractal Architecture 4

مسئله اصلي اين كتاب این است که در دنیای مدرن قرارگیری انسان در كنار طبیعت به­طور چشمگیری کاهش یافته است. در حالیکه افراد فعالانه خواهان تماس با طبیعت در طول اوقات فراغت هستند، در حاليكه طبیعت اغلب از کارکرد روزانه آنها به بیرون رانده می­شود. با رجوع به تاریخ و جریان مباحثات درباره رابطه فُرم و عملکرد در ساختارهای زیستی، می­توان اشاره کرد که در نیمه 1850، «داروين»، موقعيت را مغتنم شمرد و با استفاده از نظريه «فون هامبولت»، ادعا نمود كه «طبيعت»، فُرم­هايي را انتخاب نموده است كه بهترين تطابق و مناسبت را با محيط استقرار خود ايجاد نموده­اند؛ ولي هرگز به اين موضوع اشاره نكرد كه چگونه طبيعت براي نخستين­بار، اين فُرم­ها را در محل رويششان آفريده است. احتمالاً او هرگز آموزش يا علاقه­اي به «مُورفولوژي» نداشته است و تا آنجايي­كه به تاثيرات آثار او در مطالعات مورفولوژيك مربوط مي­شود؛ مي­توان گفت كه اين آثار باعث گرديده كه مردم به اُرگانيسمها به مثابه «موجوداتي­تاريخي» نگاه كنند. در اولين پيش­نويس او از كتاب «منشاء گونه­ها» كه در 1842 نوشته شد، اعلام داشت كه: «ما بايستي به هر مكانيسم پيچيده و سرشاري به مثابه خُلاصه اي از تاريخ طولاني تدابير و شيوه هاي مُفيد نگاه كنيم، درست مثل يك اثر هُنري». حال اينكه او، عملاً تاريخ معماري را قابل قياس با پديده «انتخاب طبيعي» مي­دانست يا نه، براي من روشن نيست. ولي ترديدي نيست تا آنجاييكه به نظريه زيست شناسي به مقوله فُرم با محيط مربوط مي شود، مي توان گفت كه وابستگي مقوله داروينيسم با معماري رو به نقصان نهاده است. برای مثال، متون مربوط به سنت ارگانیک به همراه فرانک لیوید رایت و لوییس سالیوان، لبریز از مراجع مربوط به فرآیندهای رشد طبیعی است و همچنین علاقه شدید به فرم­های طبیعی را نشان می­دهد. با این حال، تئوری مربوط به این سنت اغلب مبهم و پراکنده میماند و چند خط فکری حتی به فلسفه کاذب می­رسند. در این كتاب استدلال­های پیشنهادی کاملاً استادانه و باجرئیات هستند كه پيرامون معماري با فرمهاي طبيعي خاصه در معماري حبابي­ست؛ هرچند باز هم به نظر می­رسد که در معماری حبابي (قطره­ای)، آزمایش با گونه­شناسی­­(تیپولوژی)­های جدید به فرم غیر­استاندارد، انگیزه ازلی (اساسی) برای دنبال کردن فرم­های طبیعی مانند چیزی که بیومورفیک (زیست­ريخت) نامیده می­شود، می­باشند. در اين كتاب به معماري بيومورفيك و زيست­ريخت­شناسي در معماري فراكتال پرداخته مي­شود. بر اين اساس در اين كتاب در فصل اول به معماري بيومورفيك پرداخته شده و نمونه­هاي آن بيان مي­گردد.