پدیدارشناسی فضای اجتماعی وجه اجتماعی فضای شهریPhenomenology of social space the social dimension of urban space

پدیدارشناسی فضای اجتماعی، حوزه بین رشته‌ای میان فلسفه، جامعه‌شناسی، جغرافیای شهری و شهرسازی است. توجه چنین رویکردی معطوف به بررسی رابطه میان فضای زیست هرروزه باشندگان یا همان فضای زیسته با فضای تولید شده از سوی عقلانیت حاکم بر شهرسازی و برنامه ­ریزی شهری یا فضای معقول است. اینجا آنری لوفِوْر، در مقام پدیدارشناسِ فضای اجتماعی، شالوده مفهومی مواجهه با چنین رابطه­ ای را پِی می­ریزد. لوفور از تقابل دو فضای زیسته و معقول با یکدیگر سخن می‌گوید و اینکه هر یک از این دو لحظه از فضای اجتماعی شیوه رویارویی خاص خود را می­طلبد. کاوش در فضای زیسته از رهگذر نگاهی پدیدارشناسانه ممکن می­شود، حال آنکه گفتمان در مقام روش و همچنین به مثابه چهارچوب شناخت‌شناسیکِ فضای معقول، مصدر فَیَضان احکام شهرسازانه است. تلاش یا دقیق­ترْ  قصدِ پدیدارشناسی فضای اجتماعیْ گذر از تمامی خواست‌های عملیاتی بودن، اجرایی بودن، مدیریتی بودن و تمامی ظهوراتِ «اراده مدیریتی و برنامه ­ریزانه» برای شهر است، تا در لحظه­ ای خاص، شهر را آنگونه که از سوی باشندگان­اش تجربه می­شود، تا حد امکانْ بازنمایی کند.