سری کتب فناوری های آینده در معماری و شهرسازی/شماره5/معماری بیولوژیک، معماری پایدارBiological Architecture Sustainable Architecture 5

«مفهوم توسعه پايدار» كه در سال 1980 ميلادي مطرح شد، در واقع پاسخي به تأثيرات مخرب زيست‌محيطي و اجتماعي بوده است. اين عقيده از جريانات زيست‌محيطي نشأت گرفته است. اولين مفهوم اصلاح شده توسعه پايدار در دنيا بوسيله برنامه محيط‌زيست، صندوق حيات وحش جهاني، اتحاديه بين‌المللي براي حفاظت از منابع طبيعي در سال 1980 ميلادي بيان گرديد. مفهوم توسعه پایدار به طور رسمی از سال 1987، پس از طرح آن در مجمع عمومی سازمان ملل و مورد پذیرش قرار گرفتن اکثر کشورهای عضو رایج شد. طرح این موضوع به دنبال گزارش هیئت کارشناسی به سرپرستی دکتر برونلند نخست‌وزیر وقت نروژ بود که از طرف صندوق عمران سازمان ملل متحد مامور علیت‌یابی نابسامانی های بهداشت و محیط زیست کشورهای جهان شد. از سويي ديگر، اصطلاح معماری بیولوژیک به­ طور یکنواخت در محافل تخصصی جهان استانداردسازی نشده است. معماری بیولوژیک محصولی از فعالیت انسانی است که توسط یک شخص یا شرکت ساخته شده است که منجر به اجرای طرح های ساختمانی بدون محدودیت می­شود که جزو نیازهای فعلی یا آینده یک اکوسیستم است. معماری بیولوژیک محصولی از طراحی زیست­محیطی، یک زیستگاه است که در آن مردم می­خواهند و می­توانند با کمک فن­اوری­های نوآورانه، احترام به شرایط محلی، استفاده از پتانسیل کشور و الهام در سیستم­های طبیعی در روابطی هماهنگ با سایر موجودات زنده، زندگی کنند. معماری بیولوژیک بهترین الهام از معماری سنتی یا فعالیت­هایی است که توسط ساکنین قدیمی محل و برای زنده ماندن صورت میگرفته است (کشاورزی، جنگلداری، شکار، ماهیگیری). عناصر معماری بیولوژیک که مربوط به­صرفه­جویی در مصرف انرژی، طراحی محیط زیست، ساخت و ساز و ایجاد محیطی است که اثری مثبت روی سلامتی دارد. این اصطلاح قابل استفاده در ارتباط با یک اصل طبیعت­دوستانه است که مبنی بر ایجاد محیط سالم زندگی است، و امروزه توسط شهرک­های انسانی یا سازه­های دیگر در چشم­انداز آن اختلال ایجاد شده است.