معماری برای کودکان بی سرپرست با رویکرد روانشناسی محیطیaRCHITECTURE FOR UNACCOMPANIED CHILDREN with the approach of environmental psychology؛ create residential satisfaction with the particpative approach, the impact of color to create the childs favorite physical space

با توجه به اینکه کودکان بی سرپرست از حمایت و همراهی خانواده به دور هستند و تنها همراه همیشگی آن ها ساختمان محل سکونتشان می باشد، می توان در جهت رعایت دستورالعمل های حاصل از مطالعات سایر حوزه ها به سوی طراحی محیطی که احساس امنیت، حمایت، هویت و تعلق خاطر را در کودکان بی سرپرست ایجاد کند و امکان تخلیه عاطفی و تجربه روابط اجتماعی خانوادگی را به آن ها بدهد گام برداشت.

برای دستیابی به آنچه گفته شد با تکیه بر علم روان شناسی محیطی می توان از ابزارهایی مانند نقاشی و پرسشنامه کودک استفاده نمود. چرا که کودکان قادر نیستند آن چه در درونشان اتفاق می افتد را به روشنی بیان کنند. بنابراین برای بررسی شخصیت و روان کودکان یکی از بهترین راه کارها توجه و بررسی نقاشی کودکان است. برای شناخت نیاز کودکان در دنیای امروز و از سوی دیگر انتظارات آن ها از فضاهای زندگی بهتر است از تکنیک هایی مثل نقاشی جهت بررسی خصوصیات محیط کالبدی رضایت بخش از دید کودکان حاضر در محیط و پرسشنامه کودک استفاده شود. سپس راه کارهای مناسب برای برطرف کردن مشکلات ناشی از عدم رعایت مسائل روان شناختی از جمله رضایتمندی در رابطه با چنین فضاهایی، ارائه شود.

بنابرآنچه گفته شد، در کتاب  به دو بحث عمده نظیر رضایتمندی از فضای سکونتی (به روش کنتر) و ایجاد فضای کالبدی دلخواه با توجه به رنگ با رویکرد مشارکتی پرداخته می شود و تحقیقات لازم بر روی کودکان بی سرپرست انجام می گیرد. با توجه به گستره وسیع خصوصیات کودکان در دوره های سنی مختلف، تحقیقات انجام شده بر روی کودکان با جنسیت مذکر و دارای دوره سنی عملیات عینی انجام شده است و علاوه بر خصوصیات ذکر شده، ویژگی های جامعه آماری به صورت یکسان در نظر گرفته شده است که می توان از آن، به از دست دادن والدین در بدو تولد و زمان مراجعه به پرورشگاه اشاره نمود.